cultuurwijzer.be

De Toekomst

Wakker worden, Boris’ zegt oma zachtjes.
‘Opstaan, Boris’ zegt oma nog een keer, half zingend nu. Boris kijkt verdwaasd door het kleine raampje. Ook de ochtend is nog maar half wakker.
Het schemert nog buiten en er hangt een lichte mist.
Oma schuifelt met kleine pasjes door de kamer. Grote passen, lukt niet meer.

Zo begint het boek van Reinhilde Van Driel De jongen van de glasfabriek.

Meteen zit je in de sfeer en -zoals dat gaat bij een goed verhaal- blijf je in die sfeer tot je de laatste zin hebt gelezen. Als je het boek dichtslaat, bekruipt je een gevoel van spijt, gemis, honger naar meer. Alsof je de mensen, die in het verhaal de hoofdrol kregen van de auteur, persoonlijk kent. Je deelt hun blijdschap maar ook hun zorgen, ze hebben een plek veroverd in je hart.

Boris woont met zijn oma in een klein huisje op de heuvel. In het dorp, aan de voet van die heuvel, wonen alleen oude mensen. Boris is er het enige kind. Tenminste dat denkt iedereen want Boris speelt met zijn beste vriend Oscar vaak in de verlaten glasfabriek.
Oscar is geen gewone jongen, hij werkte honderd jaar geleden in de fabriek. Toch is Oscar geen stokoude man of een geest maar een jongen van vlees en bloed. Hoe dat zo komt daar heeft Boris geen verklaring voor.
Wanneer oma te oud wordt om met Boris alleen op de heuvel te wonen, verhuizen ze naar de stad. Boris voelt er zich eenzaam want Oscar duikt nu nog maar heel af en toe op in zijn leven.
Telkens wanneer Boris Oscar ontmoet, neemt hij hem mee naar de 21ste eeuw. Samen spelen ze dan de verhalen van Jackflame, de stripheld waar Boris grote fan van is. En heel soms krijgt Boris een glimp te zien van hoe Oscar honderd jaar geleden leefde…

Speel het Voor De Show spel rond deze voorstelling.  Een digitaal platform gemaakt voor leerlingen, een spel dat je kan spelen in de klas!