cultuurwijzer.be

Laika en hetpaleis

Sommige mensen zorgen voor anderen. Van 's morgens tot 's avonds. Dag in, dag uit. Hun hele leven lang. Ze zorgen omdat het hun lot is of een gave of gewoon uit naastenliefde. Ze hopen dat iemand ooit voor hen zal zorgen. Sommige mensen houden een vuur brandend in een toren. Te midden van de woeste oceaan, in weer en wind, met gevaar voor eigen leven. Alleen maar opdat anderen veilig thuis geraken. 

Maar wie loodst hen doorheen het woelig water naar een veilige haven, als ze oud of moe of ziek zijn? En wat als iedereen hen vergeten is? Hoe lang houd je het vuur in de toren en het vuur in je hart brandend? 

Michai Geyzen maakt opnieuw een voorstelling voor jonge kinderen. Dit keer inspireert hij zich op het fascinerende, vaak geromantiseerde beroep van de vuurtorenwachter: moedige mannen – of vrouwen – die bereid zijn extreme eenzaamheid en zware stormen te verduren. Rare snuiters, gestrand tussen wal en schip, overgeleverd aan de natuurelementen en aan elkaar. Vuur/toren wordt net als Über-ich (2014) en De Passant (2017) een visuele, dynamische, dansante en tragikomische voorstelling over de drie laatste vuurtorenwachters ter wereld die door iedereen vergeten zijn.
Drie wachters die de grond onder hun voeten verliezen als ze in de armen lopen van het enige wezen ter wereld dat hen bleef koesteren. De zee. 

Concept en regie: Michai Geyzen
Spel: Pieter-Jan De Wyngaert, Yoh Morishita, Elias Vandenbroucke, Boris Van Severen 
Muziek: Ephraïm Cielen
Choreografie: Young-won Song
Scenografie: Peter De Bie
Dramaturgie: Mieke Versyp
Kostuum: Vick Verachtert
Lichtontwerp: Thomas Stevens

Vuur/toren wordt zoals De passant een voorstelling waarin de gesproken taal niet de drager is van de inhoud en je dus niet noodzakelijk Nederlands hoeft te verstaan.